කාන්තාවක් ලෙස උපත ලැබීම නිසාම ආගමික සංස්කෘතිය විසින් සිරගත කරන ලද ස්ත්‍රිය නමැති විශ්ව මානවිකාවගේ ඉරණම , විශිෂ්ට සැතපුම් කණු පසුකොට ඇති මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ ගුණාත්මක බව මැන ගැන්මට යොදා ගත හැකි හොඳ මිණුම් දන්ඩක්...
මුස්ලිම් ආගමික නීතිය පාවිච්චි (නිවැරදි වචනය -misuse) කරමින් පූජක පන්තිය සහ පිරිමින් ඉතාම නිර්දය ලෙස එම සමාජයෙහි ගැහැණුන් සතු “මනුස්සයෙකු” ලෙස ඉපිද, ජීවත්ව , මිය යාමේ අයිතිය උදුරා ගෙන තිබෙනවා මෙන්ම එය ලෝකයෙන් වසන් කිරීමට අදාල සියළු දේ කරනවා..අවශ්‍ය වුණොත් එම රහස රැක ගැනීමට ඔවුන් තමන්ගේ ම නිවස තුළ වුව මිනී මැරිමට පවා සූදානම්. මේ ගැන ඉතා හොඳ විවරණයන් කීපයක්ම ජීන් සැසන් ගේ The Princess නමැති නව කථා මාලාවෙන් කියවුණා...බාහිර ලෝකයට කිසිසේත් අනාවරණය නොවන්නාවූ එම සත්‍ය තොරතුරු මෙම අමෙරිකානු ලේඛිකාවට ලැබි තිබුණේ ඇගේ මිතුරියක වන සෞදි අරාබියානු කුමරියක සමග කරන ලද රහසිගත සාකච්ඡාවන් කිහිපයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස...
අප්‍රිකානු මුස්ලිම් කාන්තාවගේ ( විශේෂයෙන් ගෝත්‍රික ) මේ හා සමානව ඛේදනීයයි...
වාරිස් ඩයරි නම් සෝමාලියානු සම්භවයක් සහිත ලෝ ප්‍රකට මෝස්තර නිරූපිකාව ලියූ ඇගේ ජීවිත කතාව වන Dessert flower කියවිය හැකිනම් ඒ බැව් හොඳින් වටහා ගත හැකියි... දැරියකව ගෙවූ ඇගේ එඬේර ජීවිතය තුළ ඈ ලද අත්දැකීම් නූතන ලෝකයේ සිදුවිය හැකිදැයි සිතා ගත නොහැකි දේවල්...විවාහය සඳහා අවුරුදු 13 ක දැරියකව හිඳිය දී විකුණනු ලදුව වාරිස් ඩයරි සැතපුම් සිය ගණනක් සෝමාලියනු කාන්තාරය තරණය කොට අහම්බෙන් ලද වාසනාවකට අමෙරිකාවට පැමිණ සුපිරි මෝසතර නිරූපිකාවක වුව ද අප්‍රිකාවේ ලක්ෂ ගණනක් ගැහැණු ළමුන් අදත් ගෝත්‍රික චාරිත්‍ර උදෙසා ලිංගික අවයව ඡේදනයට(මළකඩ කෑ තහඩුවකින් හෝ මොට පිහියකින්) ලක් කරනු ලබනවා...ඉන් පසු මුළු ජීවිත කාලයම මුත්‍රා කිරීම පවා අතිශය වේදනාත්මක කටයුත්තක් බව කිව යුතු නෑ... ඒත් වන ලැහැබක කරන මේ “සැත්කමින්” පසු හැර දමා එනු ලදුව ජීවත් විමට පණ ගැට ගසාගෙන තිබුණොත් පමණයි...
The princes කතා මාලාවේ පොත් කීපයක්(කූඩු කිරිල්ලී යන නමින්) සහ Dessert flower පොතත් සිංහලයට පරිවර්තනය වෙලා තියෙනවා.
ඉරානය , පාකිස්ථානය හා බංග්ලාදේශයත් ආගමික සංස්කෘතිය යොදා ගනිමින් කාන්තාවන් මත දැඩි පීඩනයක් යොදන රටවල්. නොබෝදා කතා බහට ලක්වූ The Stoning of Soraya M. නම් චිත්‍රපටය ඉරානයේ සිදුවූ සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරින් තනන ලද්දක්.... ආගමික නීතිය රිසි පරිදි නිර්වචනය කරමින් පූජක බලය යොදා ගනිමින් අහිංසක ගැහැණියක සිය පුතුන් දෙදෙනා සහ සැමියා ඇතුළු ප්‍රජාවේ සියළු පිරිමින් විසින් ගල් ගසා මරා දමන්නේ අප ජීවත් වන මේ විසිවන සියවසේ දී ම අපට රටවල් කීපයකට එහායින්.... මෙහිදී තස්ලිමා නස්රීන් ගේ "ලජ්ජා" (බංග්ලාදේශයේ තහනම් කරන ලද) කෘතියත් අමතක කළ නොහැකියි.
ලංකාවේ මුස්ලිම් කාන්තාවගේ තත්වය මේ හා සසඳද්දී ඉතා ඉහළ තැනක තිබෙනවා...ඒත් හොඳම තැනක නෙවෙයි...උදා: උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා විශ්ව විද්‍යාලයට යැමට සුදුසුකම් ලබන ගැහැණු ළමුන්ගෙන් අඩකටවත් ඊට ඉඩ ලැබෙන්නේ නෑ...ඔවුන්ව විවාහ කර දෙනු ලබනවා...ඇතුළු වෙන අයත් වැඩි හරියක් එන්නේ විවාහ ගිවිසගෙන නැත්නම් විවාහ වෙලා... ඉන්පසු තත්වය වෙනම කතා කළ යුතු එකක්- මේ කරුණු මගේ විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතයේ අත්දැකීම් වගේම පසුව කරන ලද සමීක්ෂණ වල සොයා ගැනීම්...
ආගමික ආස්ථානයෙන් තොරවු මොහොතවල් වල දී ලංකාව, ඉන්දියාව, බංග්ලාදේශය වැනි රටවල දී මට හමුවූ මුස්ලිම් ගැහැණු ළමයින් , ක්‍රියාශීලී , නිදහස කැමති ඉතාම සුන්දර ගැහැණු මනුස්සයින්...ඒත් ඒ බාහිර ලෝකයට විවෘත වන තෙක් පමණයි...ඒ ඒ රටවල දී රට පුරාම රැඩිකල් යයි පසිඳු , මිනිස්, ළමා හා කාන්තා අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින උගත් තරුණ කණ්ඩායම් සමග වැඩ කිරීමේ අවස්ථාව මට ලැබුණා...එහෙත් එතරම් ප්‍රගතිශීලී පිරිස් තුළ සිටින කාන්තාවන් පවා තමන්ගේම කණ්ඩායමේ ම පිරිමින් විසින් නිතරම , අදහසක් ඉදිරිපත් කිරීමේ දී පවා පහත් කොට සලකනු ලබනු මා දුටුවා...ආගමික සංස්කෘතිය විසින් කර ඇති බලපෑම එතරම්ම ප්‍රබලයි...ප්‍රගතිශිලී කණ්ඩායම් අතරත් තත්වය මෙය නම් ග්‍රාමීය හා අනෙකුත් ජන සමාජයන්හි කාන්තාවගේ තත්වය කෙබඳුදැයි සිතීමත් අපහසුවක් දනවනවා...ඔවුන් ගෙදර සිටින පිරිමියාගේ පටන් පිහිටට එන විවිධ ආයතන වල නීති උපදේශක සේවා සපයන්නා හෝ සපයන්නියගෙන් පවා සූරා කෑමට ලක් වෙනවා..ඒ මා දුටු පරිදි දකුණු ආසියාතික රටවල තත්වය...
අරාබි රටවල නීති උපදේශ පැතීම තබා හිස ඔසවා ප්‍රශ්නයන් ඇසිමටවත් ඉඩක් නෑ...එය සාපේක්ෂව ගතහොත් ඉතාම නිදහස් තැනක සිටින අප වැනි රටක මිනිසුන්ට සිතින් මවා ගැනිමටත් බැරි තත්වයක්...
එහෙත් සමස්තයක් ලෙස ගතහොත් ගෘහ ජිවිතයේ සිට සමාජ ජීවිතය දක්වා මේ ගැටළුව අඩු වැඩි ලෙස ලෝකය පුරා සෑම ජන පරිසරයකම දක්නට ලැබෙන බව මතක ලබා ගැනීම අපව අධි තක්සේරු කර නොගැනීමට ප්‍රයෝජනවත් වේවි.....
මෙය අප රූපවාහිනියෙන් දකින හෝ අසන නූතන ස්ත්‍රීවාදී චින්තනයේ පැතිකඩක් නම් නොවේ..Gender discrimination ලෙස ලංකාවේ දී අපහරණයට ලක් වූ සංකල්පයේ තවත් එක් තර්කයකුත් නොවේ... මිනිස්කම හා ශිෂ්ටත්වය පිළිබඳ ගැටළුවක්... ධනයෙන් හා බලයෙන් ඉතා පොහොසත් ප්‍රබල ජන කොටසක් විසින් සිය වස් ගණනාවක් තිස්සේ නඩත්තු කරන සම්ප්‍රදායයක්...බාහිර ලෝකයට ප්‍රශ්න කිරීමටවත් ඉඩක් නොදෙමින් ප්‍රශස්ත ලෙස කරන ක්‍රීඩාවක්... එය කෙතරම් සාමාන්‍යකරණය කර ඇත්දැයි කිව හොත් ඒ සමාජය තුළ එය වරදක් ලෙස දැකීම පවා කාන්තාවන් විසින්ම වරදක් කොට සලකනවා...
මේ ගැන ඉතා සීමිත පිරිසක් කතා කරනවා... වුවමනාව කොතෙක් නිර්ව්‍යාජ ද යන්න තවත් ගැටළුවක්...එහෙත් බොහෝ රටවල් , ආයතන සහ පුද්ගලයින් ; කොටින්ම මුළු බාහිර ලෝකයම ලෝක ආර්ථිකය, තෙල් ගණුදෙනු, අවි ආයුධ සහ මත් ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාර , ත්‍රස්තවාදී බිය මෙන්ම තමන්ගේ වැඩක් බලා ගැනීමේ කුප්‍රකට ප්‍රතිපත්තිය ප්‍රකට කරමින් මේ ඛේදවාචකය නෑසු කණ්ව මුවින් නොබැණ මුණිවත රකිනවා. ජීන් සැසන්, තස්ලිමා නස්රින් වැනි ඉතා සුළුතරයක් මේ සීමාවන් අභිබවා ගොස් දිවි පරදුවට තබා අඩුම තරමේ මෙවැනි දෑ ඇති බැව් ලොවට හෙළි කරත්, මේවා නැවැත්වීමට මහා ජන මතයක් ,ලෝක මට්ටමේ විරෝධතාවක් ඇතිවිය යුතුයි...
එහෙත් එබඳු වෑයමක් ලේ ගංගා කීයක් ගලා යන්නට සලස්වනු ඇද්ද?
04/0910
